Camera obscura (łac. ciemna komnata) – prosty przyrząd optyczny pozwalający uzyskać rzeczywisty obraz. Pierwowzór aparatu fotograficznego.
Pierwsza trwała fotografia wykonana przy jej użyciu:
Współczesna cyfrowa odmiana (otwór w folii aluminiowej wykonany igłą o średnicy około 0,2–0,3 mm)
Pierwsza trwała fotografia wykonana przy jej użyciu:
Camera obscura bywa nazywana również ciemnią optyczną lub kamerą otworkową
Budowa i zasada działania
Urządzenie to zbudowane jest z poczernionego wewnątrz pudełka (dla zredukowania odbić światła). Na jednej ściance znajduje się niewielki otwór (średnicy 0,3–1 milimetra zależnie od wielkości kamery) spełniający rolę obiektywu, a na drugiej matowa szyba (matówka) lub kalka techniczna. Promienie światła wpadające przez otwór tworzą na matówce odwrócony i pomniejszony (lub powiększony) obraz. Wstawiając w miejsce matówki kliszę fotograficzną można otrzymać zdjęcie.
Obraz otrzymany za pomocą camera obscura posiada następujące cechy: miękkość, łagodne kontrasty, rozmycie, nieskończoną głębię ostrości oraz zupełny brak dystorsji, a wykonany na materiale barwnym – pastelową kolorystykę. Z uwagi na te cechy obrazu camera obscura bywa do dzisiaj wykorzystywana w fotografii artystycznej.
CAMERE OBSCURA MOŻESZ WYKONAĆ RÓWNIEŻ SAM!
Czynności:
• Z brystolu musimy zrobić prostopadłościan. Rysujemy szablon i wycinamy.
• Zanim skleimy brystol na środku jednej ze ścian wycinamy niewielki prostokąt.
• Z kalki technicznej wycinamy prostokąt o nieznacznie większych rozmiarach, niż ten wycięty w brystolu i przyklejamy go do
brystolu, tak aby zakrywał dziurę.
• Po przeciwległej stronie na środku wycinamy koło o niewielkiej średnicy (np. 1cm).
• W folii aluminiowej robimy dziurkę np. za pomocą dziurkacza. Tak wykonaną folię przyklejamy w miejsce wyciętego koła w
prostopadłościanie.
• Sklejamy prostopadłościan.
Wynik:
Na ściance przeciwległej do ścianki z otworem obserwujemy pomniejszony i odwrócony obraz rzeczywistości.
Dlaczego?
Promienie światła, biegnące z różnych kierunków, rozchodzą się prostoliniowo. Przechodząc przez niewielki otwór zostają rozseparowane. Padają one na przeciwległą ściankę w różnych miejscach, tworząc na tej ściance obraz.
