Dodawanie filmu.

1. Wyszukujemy witryne.
2. Tworzymy kanał lub klikamy prześlij.
3. Przeciągamy nasz filmik a po naładowaniu klikamy opublikuj.

Tworzenie filmu.

Etapy tworzenia filmu w tym programie:

1. Zebranie wszystkich potrzebnych materiałów do filmu w jednym miejscu na komputerze, czyli filmy wideo, zdjęcia cyfrowe i muzykę. Jeżeli pobierasz pliki multimedialne do programu Windows Movie Marker możesz to zrobić na dwa sposoby:

Bezpośrednie importowanie filmu wideo z kamery cyfrowej. To rozwiązanie można zastosować, kiedy chcemy przenieść do komputera nagrania z rodzinnych wakacji, wycinając z nich nudne fragmenty.
Importowanie plików wideo, zdjęć cyfrowych i muzyki, które już znajdują się na komputerze. W swoim filmie możesz wykorzystać już istniejące pliki multimedialne. Jeśli chcesz tylko umieścić w filmie zdjęcia cyfrowe, jest to odpowiedni sposób.



2. Dodałam elementy do serii ujęć/osi czasu. Przeciągnęłam filmy wideo, obrazy i muzykę, które chciałam wykorzystać, z obszaru zawartości do serii ujęć/osi czasu. Wszystko, co znajduje się w serii ujęć/na osi czasu, znajdzie się w gotowym filmie.

3.Dodanie efektów specjalnych.

Mój fotomontaż.

Etapy tworzenia fotomontażu:

1.Wyszukanie tła.
2.Wklejanie z różnych zdjęć elementów.
3.Wklejenie ,,wyciętej'' siebie.
4.Zapisanie fotomontażu w formacie JPEG (*jpg:*jpeg)



.

Fotografia cyfrowa.

Fotografia cyfrowa – polega na zachowaniu wybranego kadru w postaci cyfrowej, a nie, jak w fotografii tradycyjnej, na utrwaleniu go na chemicznym nośniku światłoczułym. Do wykonywania zdjęć, w odróżnieniu od fotografii tradycyjnej (nazywanej nieprawidłowo analogową), gdzie stosuje się klasyczny aparat fotograficzny, służy sprzęt o odmiennej konstrukcji noszący nazwę: cyfrowy aparat fotograficzny.


Matryca (przetwornik) to układ wielu elementów światłoczułych przetwarzających padający przez obiektyw obraz na sygnał elektryczny, stosowany w aparatach cyfrowych. Jest to płytka krzemowa, zawierająca elementy światłoczułe (w każdym elemencie światłoczułym znajduje się fotodioda odpowiedzialna za mierzenie natężenia światła), pokryte filtrem CFA (ang. Color Filter Array) w celu rejestracji kolorów. Ponadto matryca światłoczuła pokrywana jest specjalnym zestawem filtrów odcinających fale światła podczerwonego


Aparat kompaktowy, potocznie kompakt (ang. compact camera) – typ popularnego aparatu fotograficznego o niewielkich rozmiarach, zwartej budowie i uproszczonej obsłudze. Jest on najczęściej wyposażony w niewymienny obiektyw stałoogniskowy lub zmiennoogniskowy.
W kompaktach klasycznych celownik umieszczony był nad obiektywem, co powodowało występowanie zjawiska paralaksy. Segment kompaktów z czasem wypełniły kompakty cyfrowe, pozbawione wizjera, wyposażone w duży, czytelny ekran LCD, na który przekazywany jest obraz wprost z obiektywu, i zapisujące zdjęcia na kartach pamięci.

Lustrzanka – aparat fotograficzny wyposażony w lustro i matówkę. Zadaniem zespołu lustra i matówki jest dokładna prezentacja bieżącego kadru. Rozwiązanie takie ma znaczenie przy precyzyjnym nastawianiu odległości fotografowania, ocenianiu głębi ostrości, ocenie aberracji optycznych, jak również przy prawidłowym kadrowaniu obiektów nieodległych. Sprzyja również kompozycji kadru, ocenie proporcji oświetlenia itp.

Fotografia analogowa

Fotografia tradycyjna, fotografia chemiczna (ale nie analogowa) – fotografia, w której nośnikiem obrazu są chemiczne materiały światłoczułe (filmy, błony, płyty, klisze,papiery itp.). W fotografii tradycyjnej dominuje fotografia srebrowa, czyli fotografia oparta na światłoczułych halogenkach srebra. 

Jak wygląda jego budowa? Porównajmy go z naszym współczesnym aparatem.

Aberracja chromatyczna, chromatyzm – cecha soczewki lub układu optycznego wynikająca z różnych odległości ogniskowania (ze względu na różną wartość współczynnika załamania) dla poszczególnych barw widmowych światła (różnych długości fali światła). W rezultacie występuje rozszczepienie światła, które widoczne jest na granicach kontrastowych obszarów pod postacią kolorowej obwódki

Powstawanie aberracji chromatycznej (1) i jej korekcja (2)

Aberracja sferyczna – cecha soczewki, układu optycznego lub zwierciadła sferycznego polegająca na odmiennych długościach ogniskowania promieni świetlnych ze względu na ich położenie pomiędzy środkiem a brzegiem urządzenia optycznego – im bardziej punkt przejścia światła zbliża się ku brzegowi urządzenia (czyli oddala od jego osi optycznej), tym bardziej załamują się promienie świetlne.

Materiał światłoczuły, materiał fotograficzny – ogólne pojęcie oznaczające wszystkie wyroby wykazujące wrażliwość na światło, które są wykorzystywane w różnorodnych procesach fotograficznych. Należą do nich zarówno materiały wrażliwe na światło widzialne, jak również na bliską podczerwień i ultrafiolet.

Podział materiałów światłoczułych

Zasadniczy podział materiałów fotograficznych, to materiały pozytywowe lub negatywowe, oraz materiały monochromatyczne (najczęściej czarno-białe) lub kolorowe. Osobnym materiałem światłoczułym są matryce cyfrowe mogące rejestrować zarówno światło widzialne, jak i niewidoczne ludzkim okiem.

Przykład kliszy fotograficznej

Negatyw – odwrotność pozytywu, czyli oryginału. Popularna nazwa błony fotograficznej negatywowej.

W kopiowaniu brył negatyw jest symetrycznym odciśnięciem oryginału, czyli matrycą.

W fotografii monochromatycznej jest przeciwieństwem jasności tonów z uwzględnieniem pełnej skali dynamiki nośnika (np. dla jasnego obrazu negatyw będzie ciemny, a nie tylko „odwrócony”).

W fotografii kolorowej jest tym samym, co w monochromatycznej, lecz dodatkowo barwy są zamienione na barwy dopełniające.

Pozytyw – odwrotność negatywu. W filmie, pozytywowa kopia pokazowa filmu na błonie fotograficznej do wyświetlania w kinie.

W fotografii, pozytyw jest obrazem fotograficznym odwzorowującym prawidłowo (zgodnie z rzeczywistością) obraz istniejący w naturze, a mówiąc dokładniej: odzwierciedla wprost proporcjonalnie różnice pomiędzy jasnością i barwą poszczególnych miejsc w fotografowanym obrazie.

Fotograficzne materiały pozytywowe dzieli się na:

pod względem podłoża:

przezroczyste (diapozytywy),

nieprzezroczyste (odbitki, najczęściej na podłożu papierowym lub plastikowym),

pod względem kolorystyki:

czaro-białe,

kolorowe.

ZOBACZ SAM!:

Camera obscura (łac. ciemna komnata) – prosty przyrząd optyczny pozwalający uzyskać rzeczywisty obraz. Pierwowzór aparatu fotograficznego.

Pierwsza trwała fotografia wykonana przy jej użyciu:

 Współczesna cyfrowa odmiana (otwór w folii aluminiowej wykonany igłą o średnicy około 0,2–0,3 mm)

Pierwsza trwała fotografia wykonana przy jej użyciu:

Camera obscura bywa nazywana również ciemnią optyczną lub kamerą otworkową

Budowa i zasada działania

Urządzenie to zbudowane jest z poczernionego wewnątrz pudełka (dla zredukowania odbić światła). Na jednej ściance znajduje się niewielki otwór (średnicy 0,3–1 milimetra zależnie od wielkości kamery) spełniający rolę obiektywu, a na drugiej matowa szyba (matówka) lub kalka techniczna. Promienie światła wpadające przez otwór tworzą na matówce odwrócony i pomniejszony (lub powiększony) obraz. Wstawiając w miejsce matówki kliszę fotograficzną można otrzymać zdjęcie.

Obraz otrzymany za pomocą camera obscura posiada następujące cechy: miękkość, łagodne kontrasty, rozmycie, nieskończoną głębię ostrości oraz zupełny brak dystorsji, a wykonany na materiale barwnym – pastelową kolorystykę. Z uwagi na te cechy obrazu camera obscura bywa do dzisiaj wykorzystywana w fotografii artystycznej.

CAMERE OBSCURA MOŻESZ WYKONAĆ RÓWNIEŻ SAM!

Czynności:

• Z  brystolu musimy zrobić prostopadłościan. Rysujemy szablon i wycinamy.

• Zanim skleimy brystol na środku jednej ze ścian wycinamy niewielki prostokąt.

• Z kalki technicznej wycinamy prostokąt o nieznacznie większych rozmiarach, niż ten wycięty w brystolu i przyklejamy go do   

  brystolu, tak aby zakrywał dziurę.

• Po przeciwległej stronie na środku wycinamy koło o niewielkiej średnicy (np. 1cm).

• W folii aluminiowej robimy dziurkę np. za pomocą dziurkacza. Tak wykonaną folię przyklejamy w miejsce wyciętego koła w

   prostopadłościanie.

• Sklejamy prostopadłościan.

Wynik:        

Na ściance przeciwległej do ścianki z otworem obserwujemy pomniejszony i odwrócony obraz rzeczywistości.

Dlaczego?  

Promienie światła, biegnące z różnych kierunków, rozchodzą się prostoliniowo. Przechodząc przez niewielki otwór zostają rozseparowane. Padają one na przeciwległą ściankę w różnych miejscach, tworząc na tej ściance obraz.

OTO PRZYKŁAD:

Budowa komputera PC

Jednostka centralna jest głównym elementem zestawu komputerowego, potocznie nazywanego komputerem. Jest to duża metalowa skrzynia (obudowa), w której umieszcza się zasilacz, układy elektroniczne i wiele innych urządzeń.

Składa się z następujących elementów :

• płyty głównej,

Jest urządzeniem elektronicznym, do którego podłącza się inne podzespoły komputera m.in. karty rozszerzeń, procesor, pamięć RAM, klawiaturę itp. Od płyty głównej zależy jaka będzie komunikacja między poszczególnymi składnikami komputera.

• procesora,

Urządzenie cyfrowe sekwencyjne, które pobiera dane z pamięci, interpretuje je i wykonuje jako rozkazy. Wykonuje on ciąg prostych operacji (rozkazów) wybranych ze zbioru operacji podstawowych określonych zazwyczaj przez producenta procesora jako lista rozkazów procesora.

• pamięci stałej ROM,

 Rodzaj pamięci urządzenia elektronicznego, w szczególności komputera. Zawiera ona stałe dane potrzebne w pracy urządzenia - na przykład procedury startowe komputera, czy próbki przebiegu w cyfrowym generatorze funkcyjnym.

• pamięci operacyjnej RAM,

Pamięć o dostępie swobodnym) – podstawowy rodzaj pamięci cyfrowej. Choć nazwa sugeruje, że oznacza to każdą pamięć o bezpośrednim dostępie do dowolnej komórki pamięci (w przeciwieństwie do pamięci o dostępie sekwencyjnym, np. rejestrów przesuwających.

• dysku twardego,

• karty graficznej,

 Karta rozszerzeń komputera generująca sygnał dla ekranu monitora. Podstawowym zadaniem karty graficznej jest odbiór i przetwarzanie otrzymywanych od komputera informacji o obrazie oraz odpowiednie wyświetlanie tegoż obrazu za pośrednictwem monitora.

• karty muzycznej,

• karty sieciowej,

 Karta rozszerzenia, która służy do przekształcania pakietów danych w sygnały, które są przesyłane w sieci komputerowej. Karty NIC pracują w określonym standardzie, np. Ethernet, Token Ring, FDDI, ArcNet czy 100VGAnylan, i podobnie jak switche, są elementami aktywnymi sieci.

• czytnika CD-ROM,

• stacji dyskietek,

• zasilacza,

• przewodów zasilających i logicznych,

• portów

• mikroprocesora

 Układ cyfrowy wykonany jako pojedynczy układ scalony o wielkim stopniu integracji (ULSI) zdolny do wykonywania operacji cyfrowych według dostarczonego ciągu instrukcji

URZĄDZENIA PERYFERYJNE

Jest to urządzenie zewnętrzne komputera. Nie wchodzi w skład podstawowej jednostki centralnej, lecz są przez nią sterowane i uaktualniane. 

Do podstawowych urządzeń peryferyjnych zalicza się na przykład:

• klawiatura, 
• skaner, 
• mysz, 
• kamera, 
• mikrofon, 
• czujniki zbierające dane. 

Urządzenia wyjściowe na przykład:

• monitor ekranowy, 
• drukarka, 
• ploter, 
• głośniki. 

Urządzenia komunikacyjne na przykład:

• modem 
• urządzenia pamięci zewnętrznej,np.:
• dyski i taśmy.